Vandaag, Aswoensdag, markeert het begin van de veertigdagentijd. De veertigdagentijd is een tijd van boete en inkeer, en een tijd van toeleven naar Pasen. De vieringen in deze tijd zijn ingetogen van karakter. Zo klinkt de grote lofzang ‘Gloria’ niet en ook blijft de Paasroep ‘halleluja’ achterwege. In de Rooms-Katholieke Kerk is het in deze tijd gebruikelijk dat het orgel voor en na de vieringen niet bespeelt wordt; er wordt als het ware gevast van orgelspel. Gelukkig voor mij bestaat in de Oud-Katholieke Kerk dit gebruik niet. Er is namelijk zoveel mooie muziek die passend is voor de veertigdagentijd, en juist muziek kan bijdragen aan de beleving van deze liturgische tijd.
In de Gertrudiskathedraal speel ik vanavond voor de dienst de prachtige bewerking van Matthias Weckmann (1621-1674) over het boete- en passielied ‘Ach wir armen Sünder’ (Liedboek voor de Kerken 175). Weckmann varieert in drie verzen op de melodie van het lied. In het eerste vers klinkt de melodie in de tenor, in het twee vers in de sopraan en in het derde vers in de bas. Hij speelt op een hele natuurlijk manier met het contrapunt en met de liedmelodie, waardoor het stuk mij telkens overtuigt in zijn eenvoud en schoonheid. Na de overweging klinkt van Johann Sebastian Bach (1685-1750), ‘Hilfe Gott, das mir’s gelinge’, BWV 624 en na de dienst van Anton Pauw (1961) een bewerking over het slotlied ‘Alles wat over ons geschreven is’.
Een goede Aswoensdag gewenst en een gezegende veertigdagentijd!
Foto met dank overgenomen van Kerkfotografie.